Pantanal en carnaval

Hola! Op veler verzoek hebben we de frequentie van de verhalen een beetje opgekrikt, dus deze keer al na +- een week een nieuw verhaal. Vorige week gaf Miriam aan dat we op woensdag zouden vertrekken naar de Pantanal, het liep allemaal weer een beetje anders omdat de wekker niet functioneerde zoals we verwachtten en we onze bus van 6 uur ´s ochtends naar de Pantanal misten. Na een potje stevig vloeken omdat we misschien onze aanbetaling voor de pantanalreis kwijt waren en in iedere geval een nieuw busticket moesten kopen, hebben we ons nog een keer omgedraaid. Die ochtend bleek bij het reisbureautje dat ze uit het goede hout gesneden waren omdat we de tour gewoon een dag konder verplaatsen en bij het busstation konden we zelfs ons busticket met terugwerkende kracht een dag naar voren verschuiven. Ongekende flexibiliteit! Uiteindelijk kostte dit grapje ons dus niets extra want we zaten al in een goedkope kamer in een youth hostel. Die dag zijn we naar een park geweest met een enorme hoeveelheid hongerige vissen zo groot als mijn onderarm die de hele dag door vetgemest worden met voer dat bezoekers voor een roepie kunnen kopen. Het was ook mogelijk om tussen die vissen te snorkelen om ze van dichtbij te bekijken wat wel geinig was, maar ik vond het interessanter om een rode vlucht die daar aan de bomen groeide op een stok te prikken en de stok een meter boven het water te houden omdat de vissen superhoog konden springen in een poging om de vrucht te pakken te krijgen. Na me daar een tijdje kostelijk mee geamuseerd te hebben (het leukst is het natuurlijk om ze tevergeefs te laten springen door net op het goede moment de stok omhoog te bewegen) praatten we nog wat met wat andere reizigers aan de waterkant toen een van de vissen ineens besloot wraak te namen door uit het water te springen en zijn tanden in mijn grote teen te nestelen wat voor het nodige tumult zorgde (er was bloed bij betrokken). De volgende ochtend zijn we op tijd naar de bus gegaan en dezelfde dag bereikten we het "meeting point" aka een hutje naast de snelweg in midden in het moeras waar natuurlijk de afgesproken pickup niet klaar stond. Na wat bellen kwam de pickup gelukkig al snel en werden we naar de lodge gebracht. De eerste activiteit was een kayak tocht over de rivier en het moeras. Tijdens de tocht schrok Miriam zo van een vis die in de boot sprong dat we met bagage en al omsloegen, tot groot plezier van de gids :). Ik was blij dat ik mijn camera niet mee had genomen maar mijn ipod en de kleine camera waren kletsnat, gelukkig bleken ze allebei nog te werken na een aantal dagen drogen. Na een paar uren roeien hebben we een groot hert en een familie Giant Otters gespot (wilde Miriam al heel lang zien). Bij terugkomst bleek de weg door de regen onbegaanbaar geworden en moesten we in de lodge overnachten wat wij totaal niet erg vonden. ´s Avonds hebben we nog een korte nachtwandeling gemaakt waarbij we veel kaaimannen (ogen lichten op in het donker als er licht op valt), een gordeldier, een wasbeer, een groep vossen en heel veel muggen gezien. Overdag hadden we in het bos rond de lodge al brulapen, toekans en allerlei soorten papagaaien gezien. De volgende ochtend zijn we naar de boerderij gebracht. Omdat het nu regentijd is, is de hele Pantanal ondergelopen met water wat er voor zorgt dat de boerderijen de enige stukjes land zijn die niet ondergelopen zijn. Alle landdieren zoals kaaimannen, vogels, capibara´s, slangen, spinnen en kikkers zaten dus verzameld op het kleine stukje land waar wij ook sliepen. Op de boerderij kregen we direct instructies dat we altijd onze hangmat, schoenen en kleren zorgvuldig uit moesten kloppen vanwege slangen, spinnen en giftige kikkers :). ´s Middags zijn we een paar uur te paard het moeras gaan verkennen met twee gidsen waarbij we eigenlijk de hele tijd in het water liepen, soms moesten de paarden zelfs bijna zwemmen wat ze niet zo tof vonden te horen aan het gekreun en gesteun. Later die middag hebben we een wandeling gemaakt waarbij we ook de hele tijd in het water liepen tot maximaal borsthoogte waarbij de gids voorop liep en met een scherpe stok in de grond prikte zodat hij niet per ongeluk op een slapende kaaiman zou gaan staan. Wij liepen braaf mee in zijn spoor. Tijdens de wandeling hebben we een paar brulapen gespot en een giftige hagedis die zit te chillen in een boom (zie foto). Daarna hebben we nog geprobeerd wat de vissen op piranha´s maar dat lukte helaas niet zo best omdat ze in regentijd overal verspreid zijn over de pantanal. ´s Nachts zagen we op weg naar de wc nog een slang liggen die naar later bleek zeer giftig was maar hij lag op een plaats waar hij ons nooit zou kunnen bereiken. Al met al behoorlijk wat dieren dus! De volgende dag zijn we teruggebracht naar het meeting point aan de weg en konden we na een uurtje wachten instappen in de bus die ons naar de grensplaats Corumba bracht. In Corumba hebben we weer geslapen in een youth hostel (we zijn inmiddels officieel lid :)). Het plan was om in Corumba per taxi naar de Boliviaanse grensplaats Quijarro te gaan vanwaar we de trein wilde nemen naar Santa Cruz (Bolivia) maar eerst wilden we nog wat meekrijgen van het carnaval in Corumba. Hoe dichter we in de buurt kwamen van Corumba hoe meer iedereen ons ervan probeerde te overtuigen van de legendarischheid van het carnaval daar dus onze verwachtingen waren tot een hoogtepunt gestegen. Op tv hadden we al wat carnaval beelden uit Rio gezien en dat is echt gigantisch, ze hebben zelfs een Samba Drome stadion speciaal voor de optochten. In Corumba bleek al snel dat de schaal niet te vergelijken is met Rio maar we hebben ons goed vermaakt tijdens de optocht. Duidelijk werd wel dat het een zeer serieuze gelegenheid is waarbij door een jury ook scores toegekend worden aan de verschillende sambascholen die de optocht organiseren. Op basis van de score van dit jaar wordt namelijk volgend jaar bepaald of de school mee mag doen in de hoofdoptocht of in een van de kleinere optochten. Na een paar dagen Corumba werd het tijd om het treinticket te gaan regelen, dus hebben we een taxi gepakt naar de grens waar we braaf mochten aansluiten in een enorme rij om onze exit stempel te krijgen. Vanaf de grens konden we weer een taxi nemen naar het treinstation. Onderweg bleek al dat Bolivia serieus veel armer is dan Brazilie en dat Quijarro een gehucht is waar je liever niet langer blijft dan nodig omdat er helemaal niets is. Bij het treinstation werd ons kortaf medegedeeld dat de trein voor de komende vier dagen volgeboekt was (waarschijnlijk vanwege carnaval) en het vervelende was dat er geen reguliere bussen rijden tussen Quijjaro en Santa Cruz dus we maakten ons al klaar voor een saai verblijf van vier dagen toen een groep Brazilianen die we al eerder ontmoet hadden ons vroegen of we mee wilden helpen met het charteren van een taxi om ons naar Santa Cruz te brengen. Uiteindelijk hebben we dat voor het astronomische bedrag van 200 euro geregeld en werden we dus voor 40 euro pp in 12 uur naar Santa Cruz (SC) gereden in een taxi :). Onderweg bleek echter dat de weg nog niet helemaal af was en halverwege werd het een modderweg door de middle of nowhere (jungle) met gevaarlijk diepe plassen en hier een daar een riviertje over de weg. De brazilianen hadden de hele weg druk zitten kleppen maar werden ineens verdacht stil. Miriam en ik hebben maar van de gelegenheid gebruik gemaakt door wat papagaaien te spotten vanuit het open dak en al snel zagen we dat er wel wat andere auto´s op hetzelfde stuk reden waardoor we altijd nog een lift zouden kunnen krijgen naar SC als de auto het niet zou halen. De taxi chaffeur bleek wel een geoefend rijder op dit terrein en met hier en daar een spannend moment en een gebroken bumper kwamen we uiteindelijk 5 uur te laat aan in SC, maar daar had niemand het meer over :). In SC zijn we ingechecked in een heel fijn hostel waar ze een tamme toekan en papagaai hebben. Miriam is inmiddels goede vrienden met ze geworden en ze zijn regelmatig op haar te vinden (zie foto). In SC hebben we de laatste dag van het carnaval nog meegekregen wat hier echt een volksfeest is waarbij iedereen op straat loopt en elkaar bekogelt met waterbalonnen en verfbommen en niets is natuurlijk leuker dan twee gringo´s die nog schoon zijn helemaal onder te spuiten met verf en inkt :). Bij 1 meisje in ons pension hadden ze inkt in haar gezicht gespoten waarbij ze haar ogen nog open had met als gevolg dat haar oog paars was geworden. Het had wel wat weg van een escalatie op de flat in Enschede maar dan op nationale schaal. Vandaag en gisteren hebben we geprobeerd om bustickets te krijgen naar Sucre maar dat blijkt om de een of andere duistere reden onmogelijk (we vermoeden dat de niet geasfalteerde weg tussen SC en Sucre de boosdoener is i.v.m. de regen). We hebben vandaag dus maar vliegtickets geboekt voor 30 eu pp, wat toch goed te doen is. Het mooie van Bolivia is dat het leven echt heel goedkoop is dus hebben we besloten zo lang mogelijk in Bolivia te blijven. Oorspronkelijk moesten we snel naar Peru omdat we daar de Inca Trail gingen doen op 3 maart maar dat gaat niet door omdat Machu Pichu de komende twee maanden gesloten is i.v.m. de aardverschuivingen van een paar weken geleden. Gelukkig zijn er in Bolivia ook genoeg mooie dingen te doen en te zien dus vermaken we ons hier prima.

UPDATE: We hebben een mobiel telefoonnummer waarop we dagelijks te bereiken zijn: (00591)73383612. Sms werkt niet goed, maar bellen via een discount nummer werkt wel prima!