Laatste week Zuid Amerika

We zitten nu in Buenos Aires en gaan morgen ochtend dit continent verlaten, dus tijd voor een laatste bericht vanuit Zuid-Amerika! Anderhalve week geleden zijn we van de oase in de woestijn vertrokken naar het plaatsje Pisco vanwaar we nog een kort bezoek hebben gebracht aan een national park aan de kust. Pisco is in 2007 getroffen door een heftige aardbeving en dat was goed te zien; de meeste huizen waren nog in een staat van wederopbouw en er waren zelfs nog een hoop houten krotten met golfplaten. Al met al was het absoluut geen leuke stad om even een ommetje te maken, zeker niet ‘s nachts simpelweg omdat het eigenlijk een grote ruine was. Het hostel was daarentegen wel aardig geschikt met een mooi zwembad en een goede locatie, het enige nadeel was de buurman die er een kippenboerderij op na hield op het dak van zijn huis met hanen die ons rond 5 uur ‘s ochtends al wekten. Een dag na aankomst zijn we direct met een toeristenbus naar de kust gereden vanwaar we met alle toeristen in een speedboot gestapt zijn die een rondje maakt rond een aantal eilanden met veel dieren eromheen. Het wordt ook wel “poor man’s Galapagos” genoemd (Galapagos kost een klein fortuin om te bezoeken). Het was een mooi tripje waarbij we echt ongelofelijk veel zeeleeuwen, pelikanen, jan-van-genten, aalscholvers, en zelfs pinguins hebben gespot. Er waren stranden die helemaal vol lagen met zeeleeuwen waarbij iedere golf zag zwart van de kleine minizeeleeuwen. Erg mooi dus. Het mooiste was nog dat vlak naast onze boot een zeeleeuw met haar jong zwom en die een soort van zwemles gaf. Ook onze neus en oren hadden wat vertier, de vogelpoep 'guano' was vrij pentrerend, en de zeeleeuwen waren constant ter navigatie met hun jongen aan het brullen. ‘s Middags zijn we met de bus nog door een soort van woestijn getourd. Vlak voor we vertrokken met de bus, kwam ik er achter dat ik het geld vergeten was in het hotel zodat we de hele dag geen geld zouden hebben om normaal te eten. Gelukkig konden we in een marktje nog een tros bananen en een gefabriceerde cake kopen van de muntjes die we nog bij ons hadden zodat we niet zouden verhongeren. Tijdens de tocht hebben we een paar hele mooie uitzichten gehad en hebben we een stop gemaakt bij een paar restaurants in de middle of nowhere, waar iedereen lekker ging eten en Miriam en ik onze bananen en cake hebben opgesmikkeld terwijl we continu werden lasting gevallen door de obers van de restaurants die ons naar binnen wilden lokken. Als ik vroeg of ze ook een menu hadden voor 6 soles (zoveel hadden we nog) vonden ze me maar een rare snuiter die wel heel vergezochte smoesjes bedacht om maar niet bij ze te gaan eten.
De volgende dag zijn we maar snel doorgegaan naar Lima waar we ‘s middags onze intrek konden nemen in een aardig hostel, klein maar wel gezellig en van alle gemakken voorzien. We zaten in een hele goede wijk aan de kust waar eigenlijk alleen de rijke middeklasse woont en winkelt (de rijken winkelen in Miami). Alle fast food ketens waren vertegenwoordigd, en er waren een aantal grote modern bioscopen in de buurt waarvan we goed gebruik gemaakt hebben (Alice 3d en Shutter Island, allebei aanraders!). De eerste dag zijn we inkopen gaan doen, Miriam wilde wat souvenirs kopen en ik wilde naar een netbook kijken en we zijn beiden geslaagd voor leuke prijsjes. Ik was al een tijdje op zoek naar een mogelijkheid om de locale specialiteit “Ceviche” te proberen (rauwe visreepjes met citroen en rode uien), dus zijn we met de bus naar de vishaven gegaan om daar ter plekke bij een openlucht restaurantje de meest verse variant te gaan eten. Miriam had niet zo’n zin in de rauwe vis, dus besloten we een maaltijd te nuttigen met ons tweeen. Miriam kwam er helaas voor haar achter dat het best lekker was, dus hebben we een enorm bord rauwe vis naar binnen gewerkt. Die nacht kon ik nog net op tijd de wc bereiken, want zowel mijn maag als darmen moesten total geleegd worden. Na een paar uur heen en weer rennen naar de wc kon ik weer even in slaap komen. De volgende dag kreeg ook Miriam last van de dunne. Die dag hebben we eigenlijk de hele dag op bed gelegen en zo min mogelijk gegeten.
De volgende dag zijn we naar Buenos Aires gevlogen waar we nu twee nachten hebben doorgebracht. Hoewel Buenos Aires qua inwonertal kleiner is dan Lima, doet het veel meer aan als een wereldstad. Het deed mij denken aan een kruising tussen een zuid europese en een amerikaanse stad met veel hoge gebouwen en mooie parken. Eigenlijk hebben we maar 1 dag gehad om de stad echt een beetje te verkennen, want vandaag heeft het de hele dag geregend en we willen natuurlijk niet nat worden. Met eten hebben we het heel rustig aan gedaan want we zijn nog niet helemaal de oude. Natuurlijk hebben we nog wel twee keer biefstuk gegeten simpelweg omdat zed at hier heerlijk kunnen klaarmaken. Opvallend was dat ook hier de indruk bestaat dat Europeanen altijd veel te spenderen hebben ongeacht hun voorkomen, omdat de ober van een restaurant nog kwam vragen of we toch niet nog een fles champagne wilden bestellen zelfs nadat we de rekening hadden gevraagd ondanks dat ik daar zat in kleren die ik al een week aan heb en die vol vlekken zitten en volgens Miriam kon ze me ruiken aan de andere kant van de tafel.
Zoals gezegd vliegen we morgen naar Sydney, de ochtend erna naar Auckland (Nieuw Zeeland), en de ochtend daarna naar Tonga waar Miriam de maandag erop hoopt te beginnen met haar stage. Als we daar aangekomen zijn leven wij 11 uur eerder dan de mensen in Nederland i.p.v. 4-6 uur later. Het volgende bericht komt dus vanuit Tonga!